Internationale stijl
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Internationale Stijl is een architectuurstroming uit het modernisme die zich kenmerkt door functionaliteit, eenvoudige vormen, het weglaten van ornamenten en het gebruik van moderne materialen zoals staal, glas en beton.
Omschrijving
De Internationale Stijl is een aanduiding voor een stroming in de architectuur en binnenhuisarchitectuur die ruwweg liep van 1930 tot circa 1970, met wortels in eerder modernistische bewegingen zoals het Nieuwe Bouwen en Bauhaus. De naam is afkomstig van het boek 'The International Style' uit 1932 van Philip Johnson en Henry-Russell Hitchcock. De stijl legt de nadruk op een functionele benadering, waarbij de vorm voortkomt uit de functie ('Form Follows Function'). Kenmerkend zijn strakke, onversierde gevels, het gebruik van industriële materialen zoals staalskeletten, gewapend beton en grote glasvlakken, en een streven naar een niet-tijdgebonden en universele architectuur die overal toegepast zou kunnen worden. De Internationale Stijl had invloed op diverse gebouwtypen, waaronder kantoorgebouwen, musea, woningbouw en zelfs stedenbouw, zoals te zien is in projecten als Brasilia en Chandigarh.
Kenmerken
Belangrijke kenmerken van de Internationale Stijl zijn onder meer eenvoudige, op het nut gerichte ontwerpen zonder versieringen, gesculpteerde vormen, het gebruik van industriële materialen zoals staal, glas en beton, en vlakke gevels met ritmische raamopeningen. De indeling van de plattegrond is vaak vrij en flexibel. Er is een duidelijk afwijzing van historiserende of traditionele elementen.
Verwante stromingen
De Internationale Stijl is nauw verwant aan en deels voortgekomen uit eerdere modernistische stromingen zoals Het Nieuwe Bouwen, Functionalisme en Bauhaus. Het Postmodernisme dat vanaf de jaren '60 opkwam, wordt gezien als een tegenbeweging die reageerde op de strakke en sobere principes van de Internationale Stijl door meer kleur en versieringen toe te passen.
Vergelijkbare termen
Modernisme
Gebruikte bronnen: